ဗုဒၶဘာသာေပၚထြန္းလာျခင္း(ဘီစီ၅၈၉)
တည္ေထာင္သူ-ေဂါတမဗုဒၶ(သိဒၶတၳမင္းျမတ ဘီစီ ၆၂၄-၅၄၄)
တည္ေထာင္ေသာႏွစ္(ဘီစီ၅၈၉)
စတင္ေပၚေပါက္ရာဌာန- အိႏိၵယ(ကပီလဝတ္ျပည္-သကၠတတိုင္း)
အထြတ္အထိပ္ပုဂိၢဳလ္-ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားေတာ္မူေသာတရားေပါင္း-ဗီမၼကၡႏၶာ(၈၄၀၀၀)
ပဓါနက်မ္းဂန္-ပိိဋက(၃)ပံု(ဝါ)နိကာယ္(၅)ရပ္
ဘာသာတရား၏သြန္သင္ခ်က္
(၁) စၾကာဝဠာကမၻာ-မိုး-ေျမ-ေန-လ-နကၡတာရာသက္ရွိသက္မဲ့အရာအားလံုးတို႔သည္သဘာဝအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္နည္းတူအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားရသည္။အၾကာင္းအက်ိဳး တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုဆက္စပ္
ျဖစ္ပ်က္ေနရသည္။
(၂) ဖန္ဆင္းရွင္မဟာျဗဟၼာ အတၱမ အစရွိသည့္အနႏၱတန္ခိုးရွင္မ်ားကစၾကာဝဠာႏွင့္တကြသက္ရွိသက္မဲ့ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ
မ်ား ဖန္ဆင္းျပီး အသက္ဝိညာဥ္သြတ္သြင္းထားသည္၊ မွ ုတ္သြင္းထားသည္ျဖစ္၍ ထိုဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုဆႏၵအ
တိုင္းေကာင္းက်ိဳး၊ဆိုးက်ိဳး၊ေသျခင္း၊ရွင္ျခင္း၊ျဖစ္ပ်က္ရသည္ဟူေသာ ပုရာဏကႆပ အစရွိသည့္တိတိၱတကၠဒြန္းၾကီး
မ်ား၏(စိတ္ကူးယဥ္-ဖန္းဆင္းရွင္)အယူဝါဒမွာလြန္စြာမွားေသာ(မိစာၦဒိဠိ)အယူျဖစ္သည္။
(မွတ္ခ်က္) ခရစ္ယာန္မ်ား၏ထာဝရဘုရားကိုေျပာေနျခင္းမဟုတ္ဘာ..
(၃) လူသတၱဝါတိုင္းမိမိတို႔လုပ္ေဆာင္သည့္(ကမၼ-ကံ)အားေလွ်ာ္စြာေကာင္က်ိဳးဆိုးက်ိဳးခံစားေနရသည္။ေကာင္ေသာအ
လုပ္(ကုလကမၼပထ)ေၾကာင့္္၊ေကာင္ေသာအျဖစ္ခံစားရျပီး၊မေကာင္းေသာအလုပ္(အကုသလကမၼပထ)ေၾကာင့္
မေကာင္းေသာအျဖစ္ခံစားရသည္။(သေဗၺသတာၱကမၼသကာ)ပုဂၢဳိသတၱဝါတို႔သည္မိမိတို႔ျပဳလုပ္ေသာကံတရား၏
အစီအမံအတိုင္းသာျဖစ္ေတာ့သည္ဟူေသာကံႏွင့္ကံ၏အက်ိဳးေပးကိုယံုၾကည္ၾကရမည္။(ကမၼသကၠတသမာဒိဌိ)
အယူျဖစ္သည္။
(၄) သတၱဝါမ်ားသည္တစ္ဘဝတည္းျဖစ္သည္မဟုတ္ကံမျပတ္သ၍ကာလပတ္လံုးတစ္ဘဝျပီးတစ္ဘဝသံသရာလည္
ေနရသည္။သို႔ျဖစ္၍ ေလာကၾကီးသည္မျမဲေသာ(အနိစၥ)သေဘာ၊ မေကာင္းေသာ(ဒုကၡ)သေဘာ၊အခိုင္အမာအ
ႏွစ္အသားမရွိေသာ(အနတၱ)သေဘာတို႔ခ်ည္းသာျဖစ္ေနသည္ကိုသိ၍ ေလာကကိုျငီးေငြ႕ဘို႔လိုသည္။
(၅) ဤေလာကသံသာရာတြင္ဆင္းရဲျခင္း (ဒုကၡ) ႏွင့္ ဆင္းရဲရေသာအေၾကာင္း(သမုဒယ)ရွိ၏။ထုိဆင္းရဲျခင္းမွလြတ္
ေၾကာင္းအက်င့္လမ္းစဥ္အမွန္(မဂၢ)နွင့္ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ဆင္းရဲျငိမ္းျခင္း(နိဗၺာန္)အမွန္
ရွိ၏ဟုသိရွိနာသေဘာေပါက္လွ်င္ဘယ္ဘုရား၊ဘယ္ျဗဟၼာဘယ္နတ္ေဒဝတာ ကယ္တင္ရွင္တို႔ကိုမွအားမကိုးဘဲ
မိမိဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးတြက္မိမိကိုယ္တိုင္က်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကိဳးကုတ္၍သံသရာဝဋ္ဒုကၡ အေပါင္းခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ
အမွန္ျပညာနိဗၺာန္သို႔အာရံုျပဳေရွးရွဳရမည္ဟူ၍ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္သြန္သင္ထားပါသည္။
ဗုဒၶေဂါတမ(ဘီစီ၆၂၄-၅၄၄)
ဗုဒၶေဂါတမဟုဆိုရာ၌(ဘီစီ၆၀၀ရာစု)က(သိဒၶတၱေဂါတမ)ကိုသာဆိုလိုပါသည္။အနည္းငယ္ရွင္းျပပါဦးမည္။
ဗုဒၶဟူသည္ လူသားတစ္ဦး၏အမည္နာမသညာမဟုတ္ေပ၊လူသားတစ္ဦးအားသူ၏အသင္ပညာအတြက္ဂုဏ္ျပဳခ်ီးမြမ္း
အပ္ေသာ၊ ဘြဲ႕ထူး၊ဂုဏ္ထူးတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဟူေသာမဂဓဘာသာပါဠိေတာ္၏အနက္အဓိပၸါယ္မွာ….
(ဝိျဂိဳလ္)စတၱာရိ-အရိယသစၥာနိဗဇၶဳတိေဗါေဓတီတိ ဗုေဒၶါ-
သစၥာ(၄)ပါးျမတ္တရားကို ဆရာမကူသယမၺဴဥာဏ္ေတာ္အားျဖင့္ပိုင္းျခားပီျပင္သိျမင္ေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား
ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာက(ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား)ဘြဲ႕ကိုရရွိစြတ္ခူးခဲ့ေသာဘုရားရွင္ေပါင္းမွာဂဂၤါဝါလုသဲစုအမ်ားဟု အတိႆယ
ဝုဒိၶအလကၤာအားျဖင့္ေဖၚျပထားေသာ္လည္းသမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္၌(၅၁၂၀၂၈)ဆူဟုကိန္းဂဏန္းျဖင့္ေဖၚျပထားပါသည္။
ဤ(ဘဒၵကမၻာ၌ပင္ ဘုရား(၄)ဆူပြင့္ေတာ္မူခဲ့ေလျပီ။
ထိုဘုရားရွင္တို႔မွာ-
(၁) ကကုသန္)
(၂) ေကာဏဂံု
(၃) ကႆပ
(၄) ေဂါတမ(သိဒၶတၱ)ဟူ၍ ျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆံုးပြင့္ေတာ္မူမည့္(အရိေမတၱယ်)ျမတ္စြာဘုရားတစ္ဆူ
က်န္ပါေသးသည္။ဤဘဒၵကမၻာတြင္ဗုဒၶ(၅)ဆူျဖစ္ေပသည္။ယခုေဖၚျပလတၱံံ႔ေသာဗုဒၶမွာ(၄)ဆူေျမာက္ေဂါတမဗုဒၶပင္ျဖစ္၏
ပြင့္ေတာ္မူျပီးကုန္ေသာဗုဒၶဘုရားတို႔မွာ သစၥာ(၄)ပါးျမတ္တရားကိုသိေတာ္မူျခင္းအရာမွာအတူတူပင္ျဖစ္၍ ေဟာၾကား
ေတာ္မူခဲ့ေသာတရာေတာ္တို႔မွာလည္းအတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဗုဒၶဘာသာတြင္ဘုရားအမ်ားရွိေသာ္လည္းတစ္
သေဘာတည္းတစ္ထပ္တည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္(ဧကတၱနည္း)အနည္းကိန္း အားျဖင့္ (ဧေကာဗုေဒၶါ)ဘုရားတစ္ဆူတည္း
ဟုယူရဘာသည္။
ဥပမာ-(ဘီေအ)ဝိဇၨာဘြဲ႕
ေမာင္ဘ(ဘီေအ)ေမာင္လွ(ဘီေအ)ဟုဆိုရာ၌ပုဂိၢဳလ္ကြဲျပားေသာ္လည္းအသိပညာရပ္မွာတမ်ိဳးတည္းျဖစ္သည္။ထိုပုဂိၢဳလ္
တို႕မေမြးခင္ကတည္းက(ဘီေအ)ဟူေသာပညာရပ္ရွိေနပါသည္။ထိုပညာရပ္ကိုဘီေအဟုမသမုတ္ခင္ကတည္းကလည္းရွိ
ေနပါသည္။ထိုပုဂိၢဳလ္မ်ားက မူလတန္းပညာ၊အလယ္တန္းပညာ၊အထက္တန္းပညာ၊တကၠသိုလ္ပညာရပ္မ်ားကိုအဆင့္
ဆင့္က်ိဳးစားေအာင္ျမင္၍ေနာက္ဆံုး၌ဘီေအဘြဲ႕ရၾကပါသည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္မ်ားေသသြားကုန္ေသာ္လည္း(ဘီေအ)သည္
မေသနိုင္၊ထိုနည္းတူဗုဒၶဟူသည္မေသနိုင္၊ကကုသန္၊ေကာဏဂံု၊ကႆပ၊ေဂါတမ…တို႕သည္(ပရိနိဗၺာန္)ေသသြားကုန္ျပီ
ျဖစ္ေသာလည္း၊ဗုဒၶဟူသည္ေသျခင္း…မဇၥဴမာရ္ကိုေအာင္ျပီးသားျဖစ္ပါသည္။
အမည္နာမေတာ္မ်ား
ဗုဒၶသာသနာကိုစတင္ထူေထာင္ေတာ္မူေသာ သိဒၶတၱမင္း၏နာမေတာ္မ်ားကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚေဝၚ
ၾကသည္။
၁။ အရိယာသစၥာတရားကိုထုိးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္”ဗုဒၶ”ဟူ၍ လည္းေကာင္း
၂။ မ်ိဳးႏြယ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍”ေဂါတမ”ဟူ၍လည္းေကာင္း
၃။ မ်ိဳးရိုးစုကိုအၾကာင္းျပဳ၍”သက်မုနိ”ဟူ၍လည္းေကာင္း
၄။ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္အထြတ္အထိပ္ကိုရရွိ၍”ကတာဂတ”ဟူ၍လည္းေကာင္း
၅။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျမတ္လြန္း၍”ဘဂဝါ”ဟူ၍လည္းေကာင္း
၆။ တရားအလံုးစံုကိုသိေတာ္မူ၍”သမၼာသမၺဳဒၶ”ဟူ၍လည္းေကာင္း
၇။ မာရ္ငါးပါးကိုေအာင္ေတာ္မူ၍ “ဇိန”ဟူ၍လည္းေကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚေဝၚၾကသည္။
မ်ိဳးရိုးဇာတိ
ဖြားေတာ္မူစဥ္က မွည္႔ေခၚေသာအမည္မွာ “သိဒၶတၱ”အလိုဆႏၵျပည္႔စံုသူ…ျဖစ္သည္။မ်ိဳးရိုးစုမွာသကၠတိုင္းမွ
သာကီဝင္လူမ်ိဳးအုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ခမည္းေတာ္၏အမည္မွာ..သုေဒါၶဓန…ျဖစ္သည္။
မယ္ေတာ္မွာ..မာယာေဒဝီ..အမည္ရွိမိဖုရားၾကီးျဖစ္သည္။သိဒၶတၱကိုလုမိၺန္(Rumumandai in Nepal) ၌ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ဘုရားေလာင္း၊ သိဒၶတၱသည္ ခမည္းေတာ္အရိုက္အရာကိုဆက္ခံကာသက်တို႔အားအုပ္ခ်ဳပ္ရမည့္သူျဖစ္သည္။ သိဒၶတၱ
အုပ္ခ်ဳပ္ခ်ိန္တြင္တိုင္းျပည္အင္အားေတာင့္တင္ကာၾကီးပြားထြန္းကားလာမည္ဟုခမည္းေတာ္ႏွင့္တကြ၊ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္
အေပါင္းက ေမွ်ာ္ကိုးအားထားခဲ့ၾကသည္။ သိဒၶတၱငယ္စဥ္ကပင္ ဟူးရားအသင္း ပညာရွင္မ်ားက သိဒၶတၱသည္ဘုရား
ေသာ္လည္းျဖစ္ရမည္။ သို႔မဟုတ္ တစ္ကမၻာလံုးကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရသူ..စၾကဝေတးမင္း…ေသာ္လည္းျဖစ္ရမည္ဟု ေဟာကိန္း
ထုတ္ခဲ့ဘူးသည္။
ခမည္းေတာ္မယ္ေတာ္ႏွင့္တကြအားလံုးက..စၾကဝေတးမင္း..ျဖစ္ေစလိုၾကသည္..ဘုရားမျဖစ္ေစလို
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေခတ္က.အရညကဓူတ..အျဖစ္ေတာထြက္၍အသိထူရရွိေစရန္က်င့္ၾကံအားထုတ္မည္စိုး၍ကာမစည္းစိမ္
အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ေႏွာင္ဖြဲ႕ထား၏။ သိဒၶတၱ(၁၆)ႏွစ္သားအရြယ္တြင္၊ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတာ္စပ္သူ…ယေသာ္ဓယာေဒဝီ..ႏွင့္ စု
လ်ားရစ္ပတ္လက္ထပ္ေပးခဲ့ၾကသည္။
ေတာ္ထြက္ေတာ္မူျခင္း….
သိဒၶတၱမင္း (၂၉)ႏွစ္အရြယ္၌ ..သူအို..သူနာ..သူေသ..ရဟန္း..စသည့္နမိတ္ၾကီး(၄)ပါးကို
ျမင္ရ၍ ဤသည္တို႔ကား လူ႔ဘဝျဖစ္စည္မ်ားမ်ားဟုသိရျပီး၊ ဤသည့္..အို..နာ..ေသေဘး..တို႔မွလြတ္ကင္းနိုင့္မည့္နည္း
လမ္းမ်ားကိုရွာေဖြရန္ နန္းစည္းစိမ္နွင့္တကြ၊ကာမဂုဏ္၌ညိတြယ္ေစမည့္(သံေယာဇဥ္)အားလံုးကိုျဖစ္ေတာက္ကာ၊
ေတာထြက္၊ေတာ္မူခဲ့သည္။
ဒုကၠစရိယ..က်င့္ေတာ္မူျခင္း…
ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ့ျပီး..ဘဝသံသရာ၏ ျဖစ္စဥ္အၾကာင္း..အက်ိဳးတရားမ်ားနွင့္
ထို(သံသယာဝဋ္ဒုကၡ)အေပါင္းမွလြတ္ေျမာက္၍အျငိမ္းနိဗၺာန္ဝင္စားနိုင္ရန္နည္းလမ္းအမွန္(အာရိယာသစၥာ)ကုိ
လွည့္္လည္စဥ္တစ္ခုေသာေတာအုပ္၌ေရွ႕ဦစြာ (အာဠရ…ရေသ႔)နွင့္ေတြ႔ဆံုျပီးနည္းခံရာ၊ေလာကီဈာန္သမာပတ္
(၇)ပါးကိုရခဲ့သည္။ ထိုေနာက္အျခားရေသ့တဦျဖစ္သူ(ဥဒကရာပုတၱ-ရေသ့) ထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပန္ရာ၊ ေလာကီသမာပတ္(၈)
ပါးကိုရရွိခဲ့သည္။
ထိုဈဥ္သမာပတ္တရားတို႔သည္ ေလာကသံသရာဝဲၾသဃမွလြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္ေသာ တရားမ်ားမဟုုတ္ေသး
၍ သစၥာတရားကိုသိႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ၊ ဥေဝဠေတာအုပ္သို႔ထြက္ၾကြလွ်က္ထိုေတာအုပ္၌ပင္(၆)ႏွစ္တိုင္တိုင္ခဲယဥ္းျပင္းထန္
စြာအလြန္ျခိဳးျခံ၍က်င့္ရေသာ(တပ)အက်င့္ကိုက်င့္ၾကံအားယုတ္ေတာ္မူေလသည္။ထိို(တပ)အက်င့္ကိုဒုကၠစရိယာ
အက်င့္(ျပဳႏုိင္ခဲေသာအက်င့္)ဟုေခၚပါသည္။
ထုိသို႔က်င့္ေနစဥ္(ပဥၥဝဂီၢ)ေခၚ၊ရေသ့ငါးဦးအစုက၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အား၊ ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခဲ့ၾကသည္။
ထိုတပအက်င့္ျဖင့္အရိယာသစၥာတရားကိုမေတြ႔ႏိုင္၊ မရနိုင္ေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္သိရေသာအခါထိုအက်င့္ကိုစြန္႔လႊတ္ျပီး၊
ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာသန္စြမ္းေစရန္အဟာရကိုသင့္တင့္မွ်တစြာျပန္လည္မွီဝဲသံုးေဆာင္ေတာ္မူသည္။ ထိုေရာအခါပဥၥဝဂီၢတို႔
မွာ သိဒၶတၳစိတ္ဓါတ္ေဖါက္ျပန္သြားျပီအစာအဟာရေတြျပန္စားေနျပီ၊ ဤအတိုင္သာဆိုဘုရားျဖစ္နိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ဟု
ယူဆကာဘုရားအေလာင္းကိုစြန္႔ခြာ၍မိဂဒါဝုန္ေတာ္သို႔ထြက္သြားခဲ့ၾကေလသည္။
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျခင္း…
ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ထြက္ေလဝင္ေလေခၚ(အာနာပါန)စတုတၳဈာန္ကိုဝင္စား၍ဝိပႆနာတရား
ဆက္လက္ရူစားေတာ္မူရာ(သက္ေတာ္၃၅ႏွစ္ျပည့္၊မဟာသကၠရာဇ္၁၀၃ခုႏွစ္ကဆုန္လျပည့္၊ဗုဒၶဟူးေန႔(ဘီစီ၅၈၉..ေမလ
၁၅ရက္)ေန႔ညဥ္ဦးယံအခ်ိန္၌မိမိႏွင့္သူတပါးတို႔၏ေရွးဘဝမ်ားစြာကို္ျမင္နိုင္စြမ္းေသာ”ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဥာဏ္ေတာ္”
ကုိရေတာ္မူသည္။ သန္းေခါင္ယံ၌အၾကီးအေသး၊နီးေဝးမဟူ၊ ထိုးထြင္းေဖါက္ခြဲ၍ျမင္နိုင္ေသာ”ဒိဗၺစကၠဴဥာဏ္ေတာ္”ကိုရ
ေတာ္မူသည္။မိုးေသာက္ယံေခၚအာရုဏ္တက္္ခ်ိန္၌..(အာသြကၡယဥာဏ္ေခၚအရဟတၱဥာဏ္)ေတာ္ကို ရေတာ္မူ၍
သစၥာ၄ပါးကိုရွင္းလင္းစြာသိျမင္ေတာ္မူသည့္(ဗုဒၶ)အျဖစ္ကိုေရာက္ေတာ္မူသည္။
လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါအားလံုး၏ရွိခိုးဦးခိုက္ပူေဇာ္ျခင္းကိုခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာအတုမရွိ၊သဗၺညုတဥာဏ္ေတာ္ရွင္
ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ေတာ္မူေေသာအခါစၾကာဝဠာကိုက္တစ္ေသာင္းမွနတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔သည္ဝမ္းသာရႊင္ပ်ပူ
ေဇာ္ၾကကုန္၏။ ကမၻာေျမၾကီသည္လည္းျပင္းစြာမည္ဟည္းလ်က္ငလွ်င္ၾကီးလွ ုပ္ေလ၏။ထက္ေကာင္ကင္၌လည္း
လွ်ပ္စစ္မိုးၾကိဳးထစ္ခ်ုဳန္း၍ ကန္းၾကီးေတာေတာင္မွရွိရွိသမွ်သစ္ပင္အားလံုးတို႔သည္လည္းညႊတ္ရံုးဦးခိုက္သည့္ပမာ
အခါမဲ့ပြင့္လာၾကေလကုန္၏။္
တရားဟူးေဟာေတာ္မူျခင္း
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးေသာ္၊မိမိပလႅင္ေတာ္(အပရာဇိတရတနာပလႅင္)တည္ရွိရာေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္(၇)ရက္၊ထိုေဗာ
ဓိပင္အနီးတဝိုက္(၆ေနရာ၌(၇)ရက္စီ၊စုစုေပါင္း(၄၉)ရက္တိုင္တိုင္သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူျပီးလွ်င္၊မိမိထိုးထြင္းသိျမင္အပ္ေသာအရိယာသစၥာတို႔ကိုအၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ျပန္လည္သံုးသပ္ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီေသာ္
..ငါသိေသာတရားတို႔သည္ကား
ခက္ခဲနက္နဲသိမ္ေမႊ႕လြန္းလွသည္..သိႏိုင္ရန္အလြန္ခဲယဥ္းေပစြ..ေလာဘ..ေဒါသ…ေမာဟ..မာန…ရာဂ..တို႔ျဖင့္ဖံုးလႊမ္း
ေနေသာေလာကီသားတို႕သည္ငါေဟာမည့္တရားကိုသိနိုင္မည္မဟုတ္ေပ..ဟုု ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ကာ..တရားမေဟာ
ေတာ့ဘဲေအးခ်မ္းစြာေနေတာ့မည္ဟုအၾကံျဖစ္ေတာ္မူသည္္..
ထိုအခါ..သဟမၸတိ..အမည္ရွိေသာ..ျဗဟၼာၾကီးကနတ္ျဗဟၼာတို႔နွင့္အတူေရာက္လာျပီးလွ်င္တရားေဟာေတာ္မူဘာရန္
ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေလ၏..
တရားေဟာရန္ေတာင္းပန္ရျခင္းသည္.ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တို႔၏ထံုးတမ္းစဥ္လာလည္းျဖစ္၏.ေတာင္းပန္
၍ေဟာရျခင္းေၾကာင့္တရားေတာ္လည္းဂုဏ္တတ္၏..အထူးသျဖင့္ထိုေခတ္အခါကကိုးကြယ္ျခင္းခံရေသာ.
ျဗဟၼာၾကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ဦးညြတ္ေတာင္းပန္းရသည္ျဖစ္၍..ဗုဒၶရွင္ေတာ္တို႔၏တရားသည္သာ၍ေလးစားဖြယ္ျဖစ္
ေလသည္..
ထိုေၾကာင့္တရားေဟာရန္.ဆံုးျဖတ္ဝန္ခံျပီးေနာက္ထိုတရားေတာ္တို႔ကိုေဟာေျပာရမည္႔သူကိုဆင္ျခင္စဥ္းစားေတာ္
မူခဲ့သည္..ေတာထြက္စက..ေလာကီဈာန္ရရန္ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးေသာ၊အာဠာရနွင့္ဥဒက တို႔မွာယခုအခါကြယ္လြန္ခဲ့
ေခ်ျပီ(မွတ္ခ်က္.. သူတို႔ေသေၾကာင္းကိုတစံုတစ္ဦးေျပာမ.သဗၺညုတဥာဏ္အထြတ္အထိပ္ကိုရရွိေသာဗုဒၶသိရသည္
ဟု.ဖတ္ဖူးသည္)
ဥရုေဝဠ၌တရားအားထုတ္စဥ္က.ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးေသာပဥၥဝဂၢီတို႔မွာမူ.ယခုအခါမိဂဒါဝုန္ေတာ၌ေနထိုင္လ်ွက္ရွိၾက
ေၾကာင္းဆင္ျခင္မိ၍..ဘုရားရွင္သည္ဗါရာဏသီျမိဳ႕အနီးရွိမိဂဒါဝုန္ေတာသို႔(၁၈)ယူဇနာ(၁၄၄)မိုင္ခန္႔ခရီးကိုေျခလ်င္
ၾကြေတာ္မူသည္.
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္. ပဥၥဝဂၢီ(၅)ဦးတို႔အားေရွာင္ၾကဥ္ရန္ဝဲယာအစြန္းလြန္လမ္းစဥ္ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေသာ
ကာဝကဂိုဏ္သားတို႔၏ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂအက်င့္ႏွင့္ဇိနဂိုဏ္းသားတို႔၏အတၱကိလမထႏုေယာဂအက်င့္
ႏွစ္မ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း..မိမိကိုယ္တုိင္စံစားခဲ့ေသာကာမဂုဏ္စည္းစမ္မ်ားႏွင့္ဒုကၠရစရိယာက်င့္စဥ္ကမိမိကိုယ္ကို
ညွင္းဆဲခဲ့ေသာအက်င့္မ်ားကိုလည္းေကာင္းေထာက္ဆ၍. ေရွာင္ရန္အယုတ္တရားႏွစ္ပါးကိုျပျပီးေနာက္.လိုက္နာ
က်င့္ၾကံရန္မဇိၥ်မပဋိပဒါအလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ေခၚမဂၢရွစ္ပါး..သစၥာေလးပါး..တို႔ျဖင့္တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ…
( ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱန္..)ဓမၼစၾကာ..တရားကိုေဟာၾကားေတာ္မူ၏..ထိုေန႔ကားမဟာသကၠရာဇ္၁၀၃ခုနွစ္.
ေနလည္ဝင္စ..လ.လည္းထြြက္ျပဴခ်ိန္ျဖစ္ေသာ..ဝါဆိုလျပည့္စေနေန႔ညေနခ်မ္းျဖစ္သည္..လျပည္႔ေက်ာ္၁ရက္မွ
၄ရက္ထိ. ပဥၥဝဂၢီ(၅)ဦးတို႔ထိုတရားေတာ္ကိုနာျပီးက်င့္ၾကံရာ.(၄)ဦး..ေသာတပန္..ျဖစ္ၾက၏..၅ရက္ေန႔တြင္..အနတၱ
လကၡဏာသုတၱန္..ကိုေဟာေတာ္မူရာ. ပဥၥဝဂၢီ(၅)ဦးလံုး..ရဟႏၱာ..ျဖစ္ေတာ္မူသည္..
(အခုေခတ္ဘုန္းၾကီးေတြေတာ့ရဟႏာၱ.ျဖစ္တယ္ဆိုတာ.တခါးမွမၾကားရဘူး.).
တရားဦးဓမၼစၾကာ…
ဗုဒၶေဂါတမသည္.အစဥ္အလာမွခြဲထြက္ေသာ.တရားထူးကိုမိမိကိုယ္တုိင္ထိုးထြင္းသိျမင္ခဲ့ျပီး.ဤတရားထူးကို
ေလာကသို႔ျဖန္႔ေဝရာတြင္.ေျခလွမ္းမွန္ဖို႔ႏွင့္.ထိေရာက္ဖို႔လိုေပသည္..ခရီးစဥ္တစ္ခုသည္ဦးတည္ခ်က္မွန္ဖို႔အေရးၾကီး
လွသည္.အစေကာင္းမွ.အေႏွာင္းေသခ်ာမည္..သို႔ျဖစ္၍အေသခ်ာဆံုးတရားနာပရိသတ္အျဖစ္. ပဥၥဝဂၢီ(၅)ဦးအားေရြး
ခ်ယ္ကာတရားဦးဓမၼစၾကာကိုေဟာၾကားခဲ့သည္..
ဗုဒၶစတင္ျဖန္႔ခ်ီခဲ့ေသာဓမၼစၾကာသုတ္ကို(၃)ပိုင္းခြဲဲျခားေလ့လာနိုင္သည္..
ပထမပိုင္းတြင္..ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္အမွားစြန္းႏွစ္မ်ိဳးျပထားသည္..
ဒုတိယပိုင္းတြင္..လက္ေတြ႔က်င့္သံုးရမည့္အလယ္က်င့္စဥ္(္မဇိၥ်မပဋိပဒါ)ကိုညႊန္ျပထားသည္..
တတိယပိုင္းတြင္..အလယ္က်င့္စဥ္အားျဖင့္ကိုယ္တုိင္ထိုးထြင္းသိျမင္ရမည့္သစၥာ(၄)ပါးကိုအခ်ိတ္အဆက္မိမိရွင္း
ျပထားသည္.
ပထမေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္အမွားစြန္းႏွစ္မ်ိဳး
သံသရာေဘးဆိုးမွရုန္းထြက္လိုေသာပုဂိၢဳလ္ျမတ္တို႔အေနျဖင့္ေရွာင္ၾကည္ရမည္႔အစြန္းတရားႏွစ္ပါးမွာ
ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ခံစားျခင္း(ကာမသုခလႅိအႏုေယာဂ)အက်င့္နွင့္..မိမိကိုယ္ကိုညွင္းဆဲႏွိပ္စက္က်င့္သံုးေနထုိင္ျခင္း
(အတၱကိလမထႏုေယာဂ)အက်င့္တို႔ျဖစ္သည္္.
ဒုတိယအလယ္က်င့္စဥ္(္မဇိၥ်မပဋိပဒါ)
အစြန္းေရာက္အမွားက်င့္စဥ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ကင္းလြတ္သည့္.အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္တြင္..အဂၤါအစိတ္အပိုင္း
၈..ပါးပါဝင္သည္..ယင္းတို႔မွာ..
(၁) သမၼာဒိ႒ိ = မွန္ေသာအျမင္ရွိျခင္း။ (ပညာမဂၢင္)
(၂) သမၼာသကၤပၸ = မွန္ေသာၾကံစည္ေတြးေတာျခင္း။ (ပညာမဂၢင္)
(၃) သမၼာ၀ါစာ = မွန္ေသာေျပာဆိုျခင္း။ (သီလမဂၢင္)
(၄) သမၼာကမၼႏၲ = မွန္ေသာျပဳလုပ္ျခင္း။ (သီလမဂၢင္)
(၅) သမၼာအာဇီ၀ = မွန္ေသာအသက္ေမြးျခင္း။ (သီလမဂၢင္)
(၆) သမၼာ၀ါယမ = မွန္ေသာ၀ီရိယရွိျခင္း၊ အားထုတ္ျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္)
(၇) သမၼာသတိ = မွန္ေသာသတိရွိျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္)
(၈) သမၼာသမာဓိ = မွန္ေသာတည္ၾကည္ျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္) တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
(၂) သမၼာသကၤပၸ = မွန္ေသာၾကံစည္ေတြးေတာျခင္း။ (ပညာမဂၢင္)
(၃) သမၼာ၀ါစာ = မွန္ေသာေျပာဆိုျခင္း။ (သီလမဂၢင္)
(၄) သမၼာကမၼႏၲ = မွန္ေသာျပဳလုပ္ျခင္း။ (သီလမဂၢင္)
(၅) သမၼာအာဇီ၀ = မွန္ေသာအသက္ေမြးျခင္း။ (သီလမဂၢင္)
(၆) သမၼာ၀ါယမ = မွန္ေသာ၀ီရိယရွိျခင္း၊ အားထုတ္ျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္)
(၇) သမၼာသတိ = မွန္ေသာသတိရွိျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္)
(၈) သမၼာသမာဓိ = မွန္ေသာတည္ၾကည္ျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္) တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
မွတ္ခ်က္။
သမၼာသမာဓိ ဆိုသည္မွာစိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေစရန္က်င့္သည့္(သမထ)samatha က်င့္နည္းပင္ျဖစ္သည္။
ေနာက္က်ိေနေသာေရသည္အနယ္ထုိင္သြားေသာအခါ.ၾကည္လင္လာသကဲ့သို႔အာရံုမ်ားလ်က္ရွ ုပ္ေထြးေနေသာ
စိတ္ကိုတည္ၾကည္လာေအာင္က်င့္ေသာအက်င့္ပင္ျဖစ္သည္..နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္မဟုတ္ေသး..သစၥာ(၄)
ပါးကိုျမင္သိရံုသာျဖစ္သည္..
ဤကဲ့သို႔အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာနည္းလမ္းစဥ္သည္..သစၥာ(၄)ပါးျမတ္တရားကိုသိျမင္တတ္ေသာ..ပညာမ်က္စိ.ကိုျပဳတတ္
သည့္အက်င့္မွ်သာျဖစ္သည္..သစၥာ(၄)ပါးကိုသိမွ ုဥာဏ္..ျဖစ္ေပၚေအာင္ျပဳနိုင္သည္။..ကိေလသာအညစ္အေၾကးမ်ား
ျငိမ္းေအးေစျခင္းအက်ိဳးငွာျဖစ္သည္..
တတိယပိုင္းသစၥာ(၄)ပါး(အာရိယာသစၥာ)
အလယ္က်င့္စဥ္(မဂၢင္ ၈ပါး)ေၾကာင့္ထိုးထြင္းသိျမင္ရသည္သစၥာတရား(၄)ပါးမွာ
၁။….ဒုကၡသစၥာ….ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တရား
၂။….သမုဒယသစၥာ..ဆင္းရဲျခင္းကိုျဖစ္ေစေသာတပ္မက္ျခင္း
၃။…နိေရာဓသစၥာ..ဆင္းရဲခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းအမွန္တရား
၄။..မဂၢသစၥာ…ဆင္းရဲခ်ဳပ္ျငိမ္းရာနည္းလမ္းက်င့္စဥ္
ဘဝတြင္ဒုကၡရွိသည္။ ထိုဒုကၡ၏အေၾကာင္းတရားကား..တပ္မက္..ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုတပ္မက္ျခင္း၊
ေတာင့္တျခင္း၊ စြဲလန္းျခင္း၊ တို႔ကင္းစင္လွ်င္ ျငိမ္းခ်မ္းေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ညိတြယ္စြဲလန္းလိုလားတမ္းတမွ ု
မ်ားကင္းစင္ေစသည့္အက်င့္ျမတ္လည္းရွိေပသည္ဟုေဟာေတာ္မူ၏..
အနတၱလကၡဏာသေဘာႏွင့္ေဟာရျခင္းအေၾကာင္း
ေဂါတမဗုဒၶ..က၊ သံသရာဝဲဂယက္မွ.လြတ္၍နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားသည္။
ဝိပႆနာ.က်င့္စဥ္ပင္ျဖစ္သည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္။ဝိပႆနာဆိုသည္မွာ.အာရံုျပဳခ်က္ကိုမမွတ္ဘဲ၊ေပၚထြက္လာေသာ
ျဖစ္ပ်က္ကိုသာသတိမူ၍(ထပ္ခ်ပ္မကြာၾကည့္ရႉမွတ္သား)ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။..ဤသို႔ရွ ုမွတ္ၾကည့္လွ်င္မွတ္ေၾကာင္း
(၃)မ်ိဳး(လကၡဏာေရး၃ပါး)အထင္အရွားေပၚလာေၾကာင္းေတြ႔ရေပမည္။ယင္းတို႔မွာ
၁။… ဆင္းရဲျခင္းကိုမူတည္၍ေပၚေပါက္ေနေသာဒုကၡလကၡဏာ
၂။…မျမဲျခင္းကိုမူတည္၍ေပၚေပါက္ေနသာအနိစၥလကၡဏာ
၃။…အတၱတည္းဟူေသာဝိညာဥ္ေကာင္းမရွိျခင္းကိုမူတည္၍.အနတၱလကၡဏာဟူ၍ျဖစ္သည္။
ဒုကၡလကၡဏာ နွင့္ အနိစၥလကၡဏာ ႏွစ္ပါးသသည္ေဂါတမဗုဒၶမပြင့္ေပၚမီကလည္းသိေနခဲ့ၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္လူတြင္မျမင္ရေသာအတၱဝိညာဥ္ေကာင္းရွိသည္ဟုေရွးကယူဆထားၾကသျဖင့္လူတြင္
ခႏၶာ.စိတ္..ဝိညာဥ္ေကာင္..ဟူ၍(၃)မ်ိဳးပါဝင္ေနသည္ဟုယံုၾကည္ၾကပါသည္.
(သတိျပဳရန္.သမၼာက်မ္း၌သြန္သင္ေသာခႏၶာ..စိတ္ဝိညာဥ္သေဘာႏွင့္မတူဘာ..သို႔ေသာ္လည္းယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားသည္..ဝိညာဥ္ေကာင္ရွိသည္ဟုယံုၾကည္ေနျခင္းသည္.မွားယြင္းေသာအယူျဖစ္သည္။မူရင္းက်မ္းရွင္းလင္းျခင္းကိုမသိေသာ
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္္)
ခႏၶာပ်က္စီးသြားလွ်င္(ေသလွ်င္)သိစိတ္လည္းမရွိေတာ့ေပ၊ သို႔ေသာ္လည္း.မေျပာင္းမလဲတည္ေနေသာ..အတၱဝိညာဥ္
ေကာင္သာက်န္ေနသည္။ ဤဝိညာဥ္ေကာင္သည္ခႏၶာကိုယ္သံသရာလည္ေနသ၍ကာလပတ္လံုးအတၱ..ဝိညာဥ္ေကာင္
သည္ခႏၶာကိုယ္အသစ္တစ္ခုတြင္ေျပာင္းလည္းတည္ေနျခင္းျဖင့္သံသရာလည္ေနသည္..ထိုသို႔သံသရာလည္ေနသ၍
ကာလပတ္လံုး ..အတၱဝိညာဥ္ေကာင္သည္အနိစၥသေဘာဒုကၡသေဘာ၌က်င္လည္ခံစားေနရသည္။သို႔ျဖစ္၍ULTIMATE
GOAL ကိ္ုရွာသည္။ျဗဟၼာၾကီးတည္းဟူေသာမူလဖန္ဆင္းရွင္ထံျပန္လည္ေရာက္ရွိရန္ဖန္ဆင္းရွင္ျဗဟၼာၾကီးႏွင့္
တစ္လံုးတစ္ဝတည္းျဖစ္ရန္လမ္းကိုရွာျခင္းျဖစ္သည္။လူတြင္ရွိေနေသာအတၱဝိညာဥ္ေကာင္သည္ေကာင္းကင္ဘံု၌
ရွိေတာ္မူေသာမဟာအတၱတည္းဟူေသာ..မဟာျဗဟၼာ..ၾကီးႏွင့္ပူးေပါင္းမိရန္အဓိကထား၍က်င့္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေဂါတမဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူလာေသာအခါမွ လူတို႔၏ကိုယ္ထဲ၌..ဆိုခဲ့ျပီးသည္႔အတိုင္းမပ်က္းမစီးအျမဲတည္ေနေသာ
အတၱဝညာဥ္ေကာင္မရွိေၾကာင္း၊မပ်က္မစီအျမဲတည္ေနသည့္ .. မဟာျဗဟၼာလည္းမရွိေၾကာင္း..ေရွးယခင္က၊
မည္သူတစ္ဦးမွ်မၾကားစဖူးယခုမွပင္ၾကားရေသာတရားတည္း..ဟူေသာ..အနတၱလကၡဏာတရားကိုေဟာေတာ္မူ၏..
(မွတ္ခ်က္..ေဂါတမဗုဒၶမပြင့္မီအယူဝါဒမ်ားမွာသံသရာတြင္လည္ျခင္းသံသရာမွလြတ္ေျမာက္ျခင္းတို႔သည္ဝိညာဥ္ႏွင့္
ပတ္သက္သည္ဟုယံုၾကည္ေသာ္လည္းဗုဒၵကထိုလည္ျခင္းလြတ္ျခင္းတို႔သည္(ကမၼ..ကံ)ႏွင့္သာပတ္သက္သည္ဟု
ယံုၾကည္သည္.သိပ္ေတာ့လည္းမကြာလွဘာ..ဝိညာဥ္နွင့္ကမၼ.ကံ..မဟာျဗဟၼာ.စံျမန္းရာေနရာနွင့္နိဗၺာန္
ဒါေလးဘဲကြဲလြဲသြာသလိုဘဲ)
ေဂါတမဗုဒၶ၏ကမၼဝါဒ
ကမၼ..ကံ..ဟူေသာပုဒ္နက္သည္(ျပဳလုပ္ျခင္း)ဟုအဓိပါၸယ္ရွိပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာအရ.ကမၼပထ..
ကံေျမာက္သည္ဟုဆိုရာတြင္သာမန္ျပဳမူမွ ုသက္သက္သာမဟုတ္..ေစတနာပါသည္။ရည္ရြယ္ခ်က္ပါသည္။
မိမိဆႏၵပါသည့္ၾကံစည္..ေျပာဆို..ျပဳလုပ္..အားထုတ္မွ ုတိုင္းကိုသာကံေျမာက္သည္ကံထိုက္သည္ဟုသတ္မွတ္
ပါသည္..
..ေစတနာဟံဘိကၡေဝကမၼံဝဒါမိ..
ရဟန္းတို႔..ေစတနာကိုသာကံဟုငါဘုရားဆိုလို၏..ဟု၊အဂုၤတၱိဳရနိကာယ္၊ဆကၠပါတ္။နိေဗၺဓိကသုတ္ေတာ္တြင္လာရွိပါ
သည္။.
အထက္ပါစကားမ်ားအရ..အသိႏွင့္ယွဥ္၍ျပဳေသာေစတနာပါေသာအျပဳမူကိုသာကံအျဖစ္သတ္မွတ္ထားပါသည္
(၁) ကိုယ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ျခင္း..(ကာယကံ)
(၂)ႏုတ္ျဖင့္ေျပာဆိုျခင္း..(ဝဇီကံ)
(၃)စိတ္ျဖင့္ၾကံစည္ျခင္း.(မေနာကံ)ဟူ၍(၃)မ်ိဳးရွိသည္..ပုဂိၢဳလ္..သတၱဝါတို႔သည္ မိမိတို႔ျပဳလုပ္ေသာ..ကံ၏အစီအမံ
အတိုင္း..အယုတ္အလတ္အျမတ္..စသည့္အက်ိဳးေပးမ်ားထူးျခားကြဲျပားစြာျဖစ္ပ်က္ေနၾကရသည္..
(သေဗၺသတၱာကမၼသကာ) ဟုအဂၤုတၱဳိရနိကာယ္၌ျပဆိုထားေပသည္။ဤကဲ့သို႔ယံုၾကည္ျခင္းကို(ကမၼႆကတသမၼာဒိဌိဟု
ေခၚသည္။
ကံ၏အစြမ္းသတၱိ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္..မင္း၊မူးမတ္ျဖစ္၏
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္..သူေဌးသူၾကြယ္ျဖစ္၍ခ်မ္သာ၏
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ဆင္းရဲမြဲေတၾက၏
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ရုပ္ေခ်ာ၏
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္အနာေရာဂါကင္း၏အဂၤါစံုလင္၏။အသက္ရွည္၏
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ေရာဂါထူေပ်ာအဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္း၏။အသက္တို၏
စသည္စသည္..အျဖစ္တို႔သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္မတူၾကျခင္းမွာအတိတ္ဘဝကႏွင့္ယခုပစၥဳပၸန္
ကံတို႔ေပါင္းစပ္ျပဳျပင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟုဗုဒၶဘာသာကအယူရွိပါသည္..ထို႔ေၾကာင့္ဘယ္ဘံုဘယ္ဘဝေရာက္
ေရာက္အေကာင္းဘက္ကခ်ည္းခံစား..စံစားနိုင္ရန္ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တို႔က.ေအာက္ပါအတိုင္းဆံုးမထားပါသည္.
သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊ကုသလႆဥပသမၸဒါ
သစိတၱပရိေယာဒဝနံ၊ဧတံဗုဒၶါနသာသနံ(ဓမၼပါဒ ၁၈၄)
အဓိပါၸယ္မွာ.(.မေကာင္းမွ ုေရွာင္၊ေကာင္းမွ ုေဆာင္ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား…)
(မင္းကြန္း..တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိကအရွင္ဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ..ေဆာင္ပုဒ္)
ေဂါတမ၏သံသရာအယူအစ
သံသရာလည္ပံုနွင့္ပတ္သက္၍ဥပနိသွ်ဒ္က်မ္းတို႔တြင္ရွိေသာအယူအဆႏွင့္ဗုဒၶဝါဒခံယူခ်က္တို႔မ်ားစြာ
ကြာျခားေနေပသည္.ဥပနိသွ်ဒ္က်မ္းတြင္မဟာအတၱေခၚမဟာျွဗဟၼာၾကီးမွခြဲထြက္လာေသာတဦးခ်င္းဝိညာဥ္သည္
ငွက္တစ္ေကာင္အလားသစ္ပင္တစ္ပင္မွအျခားတစ္ပင္သို႔လွည္႔လည္ပ်ံသန္းသည့္နည္းတူခႏၶာကိုယ္တစ္ခုမွေနာက္တစ္ခုသို႔ေျပာင္းလဲဝင္စားျခင္းျဖစ္သည္ဟုပံုပမာခိုင္းႏွိ
ုင္းျပထားသည္..
ဗုဒၶကမူလူတြင္ရုပ္ႏွင့္နာမ္မွတပါးအျခား..အတၱဝိညာဥ္ေကာင္မရွိ..ထင္ရွားရွိေသာအရာတစ္ခုမွ..ဘဝသစ္တစ္ခုသို
ကူးေျပာင္းသြားျခင္းမဟုတ္.ကူးေျပာင္းပံုမွာမ်ိဳးေစ့မွသစ္ပင္ေပါက္သကဲ့သို႔ဘဝသစ္ျဖစ္ေပၚေစနိုင္ေသာကံ-ကမၼမ်ိဳး
ေစ့ကေလးေၾကာင့္သာဘဝသစ္ျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္သည္..မိလိႏၵပဥၥာက်မ္းတြင္းဓမသႏၱတိကိုရွင္းျပရာ၌ဘဝကူးပံုဦးပမာမ်ား
စြာေဖၚျပထားပါသည္..ထိုမ်ားစြာေသာဥပမာဥပေမယ်ထဲမွတစ္ခုမွာဤသို႔ပါတည္း..
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္္အျခားသူတစ္ေယာက္၏ဥယ်ာဥ္ျခံမွ..သရက္သီးတစ္လံုးကိုခူးယူစားသံုးျပီး.
သရက္ေစ့ကိုမိမိျခံထဲ၌စိုက္ပ်ိဳးထားေလသည္..ထိုသရက္ေစ့မွအပင္ေပါက္၍အခ်ိန္တန္ေလေသာ္အသီးသီးေလ၏.
ထိုအခါမူလျခံရွင္မွ..လာေရာက္၍ထိုသီးလာေသာသရက္သီးသည္ငါ၏သရက္သီးဟုဆိုေလေသာ္.ထိုသီးလာေသာ
သရက္သီးသည္မူလသရက္သီးမဟုတ္၍သူ၏စကားမမွန္နိုင္.ထိုသီးလာေသာသရက္သီးသည္မူလသရက္သီးမဟုတ္
ေသာ္လည္း..မူလသရက္သီးနွင့္အေၾကာင္းမကင္း…အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ေနသည္..သံသရာဝယ္ဘဝသစ္
တစ္ခုျဖစ္ျခင္းသည္လည္းဤသေဘာပင္ျဖစ္သည္ဟုရွင္းျပထားသည္..
ဤဥပမာနည္းတူပင္ဘဝသစ္ျဖစ္သူသည္ဘဝေဟာင္းကသူမဟုတ္သီးျခားကင္းလြတ္ေသာအျခားသူတစ္ေယာက္လည္း
မဟုတ္(နစေသာနစအေညာ)သို႔ရာတြင္ဘဝသစ္၌ျဖစ္သူသည္ဘဝေဟာင္းကသူနွင့္လည္းအေၾကာင္းမကင္းဟုနားလည္ရေပမည္..
အဘိဓမၼာသေဘာလိုမွာ လက္ရွိဘဝမွ စုေတစိတ္က်(ေသ)သည္နွင့္တျပိဳင္နက္..ဘဝသစ္၌ခ်က္ခ်င္း(ဇာတိ)
ျဖစ္ေပၚသည္..ဘဝသစ္ျဖစ္ရန္လိုက္လံရွာေဖြရျခင္းမရွိ..ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းအရ..ဘဝသံသရာဟူသည္..
ရုပ္နာမ္တရားတို႔တစ္ဘဝျပီးတစ္ဘဝဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္..ျဖစ္စဥ္မွာမသိမွ ုအဝိဇၨာေၾကာင့္..ကုသိုလ္
ကံ..အကုသိုလ္ကံဟုေခၚသည့္(ကံသခၤါရ)တို႔ျပဳၾကကုန္၏..ထိုကံသခၤါရေၾကာင့္ပဋိသေႏၶစိတ္ဟုေခၚေသာ..
ဝိညာဏ္ျဖစ္ေပၚလာသည္..ထိုဝိညာဏ္ႏွင့္အတူေစတသိက္ဟူေသာနာမ္သဘာဝကမၼဇရုပ္ဟူေသာ..ရုပ္သဘာဝတို႔ျဖစ္
ေပၚလာၾကသည္..ထုိရုပ္နာမ္တို႔ကဆက္လက္၍မ်က္စိ..နား..ႏွာေခါင္း.လွ်ာ.ကိုယ္ဟူေသာရုပ္ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း
မ်ားျဖစ္ေပၚလာၾကသည္..ရုပ္..နာမ္ စံုလင္၍ ေမြးဖြားလာျပီး..ေနာက္ကေလးဘဝ..လူငယ္ဘဝ.လူၾကီးဘဝ.အခါအား
ေလ်ာ္စြာအရြယ္ၾကီရင့္လာျပီ..တစ္ျပိဳင္နက္..တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္..မ်က္စိႏွင့္အဆင္း..နားႏွင့္အသံ..ႏွာေခါင္းႏွင့္အနံ႔
လွ်ာႏွင့္အရသာ..ကိုယ္ႏွင့္အထိအေတြ႔.စိတ္ႏွင့္အေတြး.စသည္အာရံုခံ..အခံဓါတ္ရုပ္မ်ားႏွင့္အရံုေပးခ်က္..အတိုက္ဓါတ္
ရုပ္မ်ားဆံုဆည္းၾက၍…..အာယတန..အသီးသီးတို႔ထိေတြ႔မွ ု..ဖႆ..ျဖစ္ေပၚလာရသည္..ထိုအခါ..ဝမ္းသာျခင္း.ဝမ္းနည္း
ျခင္းအလိုမက်ျခင္း..ေက်နပ္ျခင္းမေက်နပ္ျခင္း.စေသာခံစားမွ ုေဝဒနာျဖစ္ေပၚလာရသည္..ထိုသို႔ေသာေဝဒနာမ်ား
အေပၚ..ကပ္ညိမွ
ုတဏွာျဖစ္ေပၚလာျပီး.ထိုတဏွာေပၚဝယ္စြဲလမ္းမွ
ုဥပါဒါန္.ျဖစ္ေပၚလာရသည္..ထိုစြဲလမ္းမွ ု
တိုင္းျပဳလုပ္ရသည့္ကုသိုလ္ကံ..အကုသိုလ္ကံ..ဟူေသာကမၼဘဝျဖစ္ရျပန္သည္..ထိုကမၼဘဝေၾကာင့္ပင္..ေကာင္းက်ိဳး
မေကာင္းက်ိဳးဟူေသာ.ဥပပတိၱဘဝလည္းမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ျဖစ္ေပၚလာရသည္..
ဘဝျဖစ္ျပီးေနာက္..အခါအားေလွ်ာ္စြာအိုျခင္း..နာျခင္း..ေသျခင္းသို႔ေရာက္ရသည္..ေသျခင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ..မ်က္
ေမွာကဘဝ၌ထူေထာင္ခဲ့ေသာ.ကုသိုလ္ကံ..အကုသိုလ္ကံ.ဟူေသာ ကမၼဘဝေၾကာင့္တမလြန္ဘဝ၌ပဋိသေႏၶေနျခင္းဟူ
ေသာ..ဇာတိ..တဖန္ျဖစ္ရျပန္သည္.ဤသို႔ျဖင့္အထက္ေဖၚျပပါအတိုင္း..ဝိညာဏ္..နာမ္..ရုပ္.သဠာယတန
(အာယတနမ်ား)ဖႆ..ေဝဒနာ..တဏွာ..ဥပါဒါန္..ကမၼဘဝ.ဤသို႔အစဥ္တစိုက္ ထူေထာင္ရင္း ဘဝဓမၼတာအတိုင္း..အို..
နာ..ေသတို႔ျဖစ္လာျပီး.ဘဝသံသရာလည္ေနရေပသည္..ထိုေၾကာင့္ဗုဒၶအဘိဓမၼာအလိုအားျဖင့္..ရုပ္ခႏၶာ..နာမ္ခႏၶာ..တို႔
အစဥ္မျပတ္ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းပင္..သံသရာ..မည္ေလသည္..
သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ေရး
ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ျပိဳင္ဂ်ိန္းဝါဒီတို႔ကဘဝမ်ားစြာသံသရာလည္းေနျခင္းသည္ကမၼသတိၱေၾကာင့္လည္ရျခင္းျဖစ္သည္
ဟုယူဆကာ..ထိုကမၼသတိၱကိုေခ်ဖ်က္နိုင္ရန္ၾကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္..ထိုသို႔ၾကိဳးပမ္းရာ၌မိမိကိုယ္ကိုညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ေသာ
နည္းအပင္ပန္းခံေသာနည္းကိုက်င့္သံုးခဲ့ၾကသည္…ဤနည္းျဖင့္ကမၼသတိၱေပ်ာက္ကာ..ေနာက္ဆံုးတြင္ဘဝလြတ္ေျမာက္
မွဳ .ေမာကၡ..ရနိုင္သည္ဟုယံုၾကည္သည္..
ဗုဒၶကမူဘဝမ်ားစြာသံသရာလည္ရာတြင္.မည္သည့္ဘဝေရာက္ေရာက္..ဒုကၡ..ပင္ျဖစ္သည္..ဘဝျဖစ္ျခင္းသည္
ဒုကၡဟုယူဆသတ္မွတ္သည္..လြတ္ေျမာက္ေရးဟုဆိုရာ၌..ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ေရးကိုဦးတည္သည္..
ထိုေၾကာင့္ထိုဒုကၡျဖစ္ရျခင္း၏အေၾကာင္းရင္းကိုရွာသည္..ထိုအေၾကာင္းအရင္းကိုေတြ႔၍ဖယ္ထုတ္လိုက္လွ်င္
ဒုကၡျငိမ္းသြားေပမည္..သို႔ျဖစ္၍လည္းဒုကၡအေၾကာင္းရင္းသမုဒယ(တဏွာ)ကိုေဖၚထုတ္ေပးခဲ့သည္
ဗုဒၶဘုရားျဖစ္ကာစက်ဴးရင့္ခဲ့သည့္(အေနကဇာတိသံသာရံ)အစခ်ီေသာဥဒါန္းဂါထာပထမ ဗုဒၶဝါစနသည္..
သံသရာလည္ေနရျခင္း…ဘဝမ်ားစြာျဖစ္ပ်က္ေနရျခင္း၏..တရားခံမွာ..တဏွာ..တည္းဟူေသာခႏၶာအိမ္ၾကီးကို
တည္ေဆာက္သည့္လက္သမားေၾကာင့္ဟုတစ္ေလာကလံုးသိေအာင္ေၾကြးေၾကာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္..
တရားဦဓမၼစၾကာ၌ေဖၚျပခဲ့သည့္အတိုင္းခႏၶာ(၅)ပါးျဖစ္ျခင္း..ဘဝျချဖစ္ျခင္းသည္..ဒုကၡျဖစ္ေပၚရျခင္း၏အေၾကာင္း
ရင္းကိုရွာေသာ္..သမုဒယတဏွာဟူေသာလက္သည္တရားခံကိုေတြ႔သည္..ဒုကၡ၏အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္ေသာထို
သမုဒယတဏွာခ်ဳပ္ျငိမ္းမွ.အက်ိဳးတရားဒုကၡခ်ဳပ္ျငိမ္းေဝးမည္..ဤကဲ့သို႔ဒုကၡျငိမ္းျခင္းသည္လြတ္ေျမာက္ျခင္းျဖစ္ေပသည္
တနည္းအားျဖင့္ဘဝလြတ္ေျမာက္ျခင္းျဖစ္သည္.ထိိုသမုဒယတဏွာကိုပယ္သတ္နိုင္ေသာအက်င့္မွာအဂၤါ(၈)ပါးႏွင့္ျပည့္
စံုေသာမဂၢင္လမ္းပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္ဟူ၍ေဂါတမဗုဒၶကေဟာၾကားခဲ့ပါသည္..
ဒုကၡခ်ဳပ္ျငိမ္းရာအျငိမ္း..နိဗၺာန္..
ဘဝလြတ္ေျမာက္မွ ု(ဝိမုတၱိ)ရျခင္းပင္နိဗၺာန္ျဖစ္္ေပသည္ဟု..ဗုဒၶကေဖၚျပခဲ့ပါသည္..ဗုဒၶဘာသာ၏ပန္းတိုင္မွာ
နိဗၺာန္ျဖစ္ေပသည္..တရားဦးဓမၼစၾကာ၌နိဗၺာန္ကို(နိေရာဓသစၥာ)ဟုေခၚဆိုထားသည္..သမုဒယတဏွာခ်ဳပ္ျငိမ္းသြား
ျခင္းကိုဆိုလိုပါသည္..
နိဗၺာန္..နိဗၺာန္.ဟူေသာပုဒ္ကိုပါဠိအဌကထာက်မ္းမ်ား၌ေဝါဟာရေပါင္း(၇၀)ေက်ာ္ျဖင့္ရွင္းျပထားပါသည္..ထိုရွင္းလင္းျပ
ထားေသာေဝါဟာရမ်ားအနက္..တဏွာကၡယ..ဟူေသာပုဒ္သည္နိဗၺာန္၏အနက္အဓိပၸါယ္ကိုလြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ
နားလည္ေစနိုင္ေသာ.ေဝါဟာရပင္ျဖစ္သည္..တဏွာကၡဟူသည္တဏွာကုန္ဆံုးျခင္းဟုအဓိပၸါယ္ရွိပါသည္..အလိုဆႏၵမ်ားကိုခ်ဳပ္သိမ္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္..ကိုယ္အလိုဆႏၵကိုျငင္းပယ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္..တဏွာသည္သတၱဝါတို႔အား
လူ..နက္..ျဗဟၼာတို႔၏ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္အဝဝကိုတြယ္တာေစသည္..ထိုတြယ္တာမွ ုေၾကာင့္လည္းလူခ်မ္းသာ.
နတ္ခ်မ္းသာ.ျဗဟၼာခ်မ္းသာျဖစ္ေစရန္.ဒါန.သီလ..ဘာဝနာဟူေသာအလွဴအတန္းမ်ားျပဳျခင္း.ေကာင္းမွ ုကုသိုလ္
အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳျခင္းတို႔ျဖင့္ယခုဘဝ..ေနာင္ဘဝ..ခ်မ္းသာေအာင္ျပဳလုပ္ၾကသည္.ဤသို႔ျဖင့္တဏွာ၏ေစခိုင္းခ်က္အရကံသခၤါရ
မ်ားျပဳၾကကာ.သံသရာလည္းေနေစသည္..ထိုေၾကာင့္တဏွာမရွိလွ်င္ကံသခၤါရ(ကမၼသတိၱ)မရွိ.ကမၼသတၱိမရွိလွ်င္.ဘဝမရွိ
ဘဝမရွိလွ်င္.ျငိမ္းခ်မ္းသည္ျဖစ္၍..နိဗၺာန္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္..
နိဗၺာန္၏တည္ရာ..
ဘုရားရဟႏၱာတို႔စံဝင္ရာျဖစ္သည္..အိုျခင္း..နာျခင္း..ေသျခင္း..ျဖစ္ျခင္း..ပ်က္စီးျခင္းကင္းေသာ..နိဗၺာန္ေရႊျပည္
ဟုဆိုေလေသာ္.သာမန္အားျဖင့္သီးျခားတည္ေနေသာဌာနတစ္ခုရွိဘိသကဲ့သို႔မွတ္ယူဖြယ္ရာျဖစ္ေနေပသည္..ဘုရား
ရဟႏၱာတို႔ႏွင့္.ပတ္သက္၍လည္းနိဗၺာန္သို႔စံဝင္ေတာ္မူသည္..ပရိနိဗၺာန္သို႔ဝင္သည္ဟုတင္စားေျပာဆိုတတ္ၾကရာ..
ဤတင္းစာခ်က္ကိုပင္မုခ်သေဘာဟုယူဆကာ..ဗုဒၶဘာသာဝင္အခ်ိဳ႕တို႔သည္..နိဗၺာန္ေရႊျပည္သို႔ေရာက္ရပါလို၏..ဟု
ဆုေတာင္းတတ္ၾကပါသည္..
စင္စစ္အားျဖင့္နိဗၺာန္သည္တသီးသျခားတည္ရွိေနေသာဘဝမ်ိဳး.အျဖစ္မ်ိဳး..ဘံုဌာနမ်ိဳးမဟုတ္..သုတၱနိပါတ္..
ပါရာယနဝဂ္၌..ဇာတိ..ဇရာ.မရဏ..မရွိ.ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းသေဘာသက္သက္ကို.နိဗၺာန္ဟုေခၚ၏..ဟု.ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္
ျမတ္မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူေၾကာင္းေဖၚျပထားသည္..
(ဝိသုဒၶိတိ သဗၺမလဝိရဟိတံ အစၥႏံ ၱပရိသုဒံၶနိဗၺာနံ ေဝဒိတဗၺံ) ဟုဝသုဒိၶမဂၢ..သုတၱနိပါတ္..စူဠဗ်ဴဟသုတ္ေတာ္တြင္
ေဖၚျပထားသည့္အတိုင္းနိဗၺာန္ဆိုသည္မွာ..စိတ္စင္ၾကယ္မွ ုအဆင့္သာျဖစ္သည္.အားလံုးေသာကိေလသာအညစ္အေၾကး
မ်ားကင္းစင္ျခင္း..အလြန္႔အလြန္စင္ၾကယ္ျခင္းကို.ဆိုလိုပါသည္.ယခု.အသက္ရွင္စဥ္ဘဝတြင္ပင္မ်က္ေမွာက္ျပဳအပ္ေသာ
စိတ္အေျခအေန..စိတ္အဆင့္ျဖစ္သည္.
သဂါသာဝဂၢသံယုတ္ယေရာဟိတေဒဝံပုတၱသုတ္၌.
အို…ေရာဟိတနတ္သား..ေလာကသည္လည္းေကာင္း..ေလာကျဖစ္ေၾကာင္းသည္လည္းေကာင္း
ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာ..နိဗၺာန္သည္လည္းေကာင္း..နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလမ္းစဥ္သည္လည္းေကာင္းတစ္လံမွ်ေလာက္သာ
ရွည္လွ်ားေသာဤခႏၶာကိုယ္အတြင္း၌သာရွိသည္ဟု..ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္..ဤမိန္႔ၾကားခ်က္အရ
နိဗၺာန္ဆိုသည္မွာေသျပီးမွေရာက္ရေသာ.ေနရာမဟုတ္.သီးျခားတည္ရွိေသာ..ဘံုဘဝလည္းမဟုတ္..လက္ရွိ..ဘဝ၌ပင္
ကိုယ္တိုင္မ်က္ေမွာက္ျပဳရေသာတဏွာခ်ဳပ္သြားေသာ..အေျခအေနပင္ျဖစ္ေၾကာင္းထင္းရွားသိသာနုိင္ေပသည္..
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ..ဟုဆိုေသာ္.ခံစားစရာ..(ရုပ္နာမ္)မရွိပါဘဲလွ်က္တင္းစားျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္..မဂၤလာတရား(၃၈)
ပါးတြင္.
ဖုဌႆ.ေလာကဓဓမၼဟိ.စိတၱံယႆ.နကမၸတိ..အေသာကံဝိရဇံ.ေခမံ..ဧတံ မဂၤလာမုတၱမံ..ဟု
စိတ္၏တည္ျငိမ္ပံုကိုျပဆိုထားသည္..အဓိပၸါယ္မွာ..ေလာကဓံတရားတို႔ႏွင့္ၾကံဳရေသာအခါ.စိတ္ဓါတ္မတုန္လွဳပ္ျခင္း
စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမွ ုမရွိျခင္း..တပ္မက္မွ ုမရွိျခင္း..ကိေလသာေဘးရန္မရွိျခင္းတို႔ကိုေဖၚညႊန္းထားရာမိမိစိတ္၏..ျငိမ္သက္
ျခင္းကိုနိဗၺာန္ဟုျပဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္..
ေဂါတမဗုဒၶ၏ေနာက္ဆံုးေန႔
ျမတ္စြာဘုရားသည္.တပည့္သား..သာဝကမ်ားနွင့္အတူ.ေဘာဂျမိဳ႕မွပါဝါျပည္သို႔ၾကြေတာ္မူ၍
ေရႊပန္းတိမ္သည္.စုႏၵ၏သရက္ဥယ်ာဥ္၌သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏..ေနာ္ကတစ္ရက္နံနက္..စုႏၵ.ေရႊပန္းတိမ္သည္ကပ္လွဴ
ေသာ..ဝက္ပ်ိဳသားဆြမ္းကိုဘုန္းေပး(စား)ေတာ္မူသည္..
(သတိျပဳရန္)သမၼာက်မ္းစာ၌..ဝက္သားစားျခင္းကို.အျပစ္တစ္ခုေနႏွင့္တားျမစ္ထားသည္.
ၾကည့္ရႈေလာ့။
ထာဝရဘုရားသည္ ျပင္းစြာေသာအရွိန္အားျဖင့္ အမ်က္ေတာ္ကိုင္း၊ မီးလွ်ံအားျဖင့္
ဆံုးမ ေတာ္မူျခင္းကိုင္း၊ ထင္ရွားစြာျပျခင္းငွါ၊ ေလေဘြကဲ့သို႔ေသာ
ရထားေတာ္တို႔ကို စီး၍၊ မီးကဲ့သို႔ ၾကြလာေတာ္မူလိမ့္မည္၊
၁၆
ထာဝရဘုရားသည္ မီးႏွင့္ထားအားျဖင့္၊ လူသတၱဝါအေပါင္းတို႔ကို
အျပစ္ေပးေတာ္မူ၍၊ ထာဝရဘုရား ကြပ္မ်က္ ေတာ္မူေသာ သူတို႔သည္ မ်ားၾကလိမ့္မည္၊၊
၁၇
တဖန္မိန္႔ေတာ္မႈကား၊ ဝက္သား၊ ၾကြက္သား၊ ရြံရွာဘြယ္ေသာ အရာကို စားလ်က္၊
ဥယ်ာဥ္တို႔တြင္ အလယ္၌ရွိေသာ သူတေယာက္ေနာက္သို႔ လိုက္၍၊ မိမိတို႔ကို
သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ေစေသာ သူတို႔သည္ တၿပိဳင္နက္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔
ေရာက္ၾကလိမ့္မည္၊၊..သိ၍ျဖစ္ေစမသိ၍ျဖစ္ေစ..ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌မည္သူမွ်ေျဖာင့္မတ္ေအာင္မၾကင့္နိုင္ေပ..
ထိုေန႔ပင္ျမတ္စြာဘုရားသည္ျပင္းထန္စြာေသလုနီးပါးေသြးဝမ္းသြားေသာေရာဂါၾကီးကိုခံစားရေတာ္မူသည္..
ေဆးဆရာေၾကာ.္ဇီဝကလည္းေဆးေဖၚတိုက္လည္းမရေပ..
ထိုဝက္ပ်ိဳသားကိုလည္းသံဃာေတာ္မ်ားအားမကပ္ရန္နွင့္က်န္ၾကြင္းသမွ်ကိုေျမျမဳပ္ပစ္ရန္ကိုလည္းမိန္႔ေတာ္မူသည္..
(မွတ္ခ်က္)ဝက္ပ်ိဳသားစားျခင္းေၾကာင့္ေရာဂါျဖစ္ေသာ္လည္း..ျမတ္စြာဘုရားသည္ထိုေန႔၌ပင္ေရွးဝိပါကကံေတာ္
ေၾကာင့္မလြဲမေသြေရာဂါခံစားရမည္ျဖစ္သည္ဟုေရးသားထားသည္..
ထို႔ေၾကာင့္ဘုရားျဖစ္မည့္ေန႔က.သုဇာတာကပ္လွဴေသာဆြမ္းႏွင့္ဤယခုစႏၵ၏ဆြမ္းကိုအက်ိဳးရရွိပံုတူူညီသည္ဟု
စုႏၵႏွင့္တကြ..ဒကာ.ဒါယိကာမမ်ား..တပည့္သားသာဝကာမ်ားဝမ္မနည္းေစရန္ေဟာ္ေတာ္မူသည္.
သံုးေလာကထြက္ထားသဗၺိညဳျမတ္စြာဘုရားသည္ကုသိနာရံုျပည္ျမိဳ႕ အဝင္လမ္းေကြ႔ရွိ.မလႅာမင္းတို႔၏အင္ၾကင္း
ဥယ်ာဥ္းသို႔အေရာက္ၾကြသြား၍..အင္ၾကင္းပ်ိဳႏွစ္ပင္ၾကားရွိ..ခင္းထားအပ္ေသာေညာင္ေစာင္းေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းေနေတာ္
မူျပီး..ေနာက္ဆံုးၾသဝါဒစကားမိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္..
(မွတ္ခ်က္)ဗုဒၶသည္.ေရစာ၍ေရေတာင္းေသာက္ေသာအခါ..ေရၾကည္တစ္စက္ေတာင္ေသာက္ခြင့္မရေပ..
ေနာက္ဆံုး.သစ္ရြက္မွေရစက္ေလးမ်ားခံ၍ယူလာေပးသည့္တိုင္ေအာင္..ဗုဒၶေသာက္ဖို႔လုပ္ေသာအခါ..ထိုေရသည္.
ေနာက္၍သြားသည္အေၾကာင္း.ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဖတ္ဖူးသည္..အေၾကာင္းမွာ..ႏြားကေလးဘဝမိခင္ႏြားမေသာက္
မည့္ေရအိုင္ကိုေနာက္မိေသာ.အျပစ္ရွိ၍..ေသခါနည္းဤဝဋ္ေၾကြးမေက်ဘဲပါလာျခင္းျဖစ္သည္..သို႔ေသာ္ဗုဒၶဘာသာ
ဘုန္းၾကီးမ်ားဤအေၾကာင္းကို.မေျပာဘဲေရွာင္ေလ႔ရွိျပီး.ဖြက္ထားေလသည္..အေၾကာင္းက.ဝဋ္ေၾကြးမေက်ဘဲေသသြား
ေသာဗုဒၶ.နိဗၺာန္ထက္.သူတရားအတိုင္းသူငရဲေရာက္နိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္..
ပါဠိ…ဟႏၵဒါနိ ဘိကခေဝ အာမႏၱယာမိ ေဝါ
ဝယဓမၼာသခၤါရာ..အပၸမာေဒနာ..သမၼာေဒထ.
အဓိပၸါယ္..ခ်စ္သားတို႔သင္တို႔အားယခုေနာက္ဆံုးစကားမွာၾကားေပအံ့..ျဖစ္ေပၚလာသမွ်.ရုပ္နာမ္..ဓမၼသခၤါရတို႔သည္
ပ်က္စီးရသည္ခ်ည္းသာတည္း..ထိုျဖစ္..ပ်က္ေပၚလကၡဏာ(၃)ပါးတင္ရွဴ၍မေမ့မေလ်ာ့မေပါ့မဆဘဲျမဲျမံေသာသတိျဖင့္
ေနရစ္ၾကေလာ့..
ဤသို႔မွာၾကားျပီးမဟာသကၠရာဇ္၁၄၈ခု.ကဆုန္လျပည့္ည..အဂါ္ေန႔မိုးေသာက္ယံအခ်ိန္(BC 544) တြင္.ဈာန္အ
ဆင့္ဆင့္ဝင္စားျပီ..ေဂါတမဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္..ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံေတာ္မူသည္..(မဟာပထဝီေျမၾကီသည္ကမၻာ
ပ်က္သည့္အလား.တုန္လွ ုပ္ျမည္ဟည္းေလေတာ့သည္ထက္ေကာင္းကင္ယံ၌လည္းလွ်ပ္စစ္မိုးၾကိဳးထစ္ခ်ဳန္းကာတစ္
ေလာကလံုးယူက်ံဳးမရ.အမွာင္ၾကီးက်သြားသကဲ့သို႔.ခံစားၾကရေလေတာ့သတည္း..)
No comments:
Post a Comment
စိတ္ထဲယံုၾကည္စြဲထင္သည့္အတိုင္းလြတ္လပ္စြာမွတ္ခ်က္ေပးႏိုင္သည္
မည္သည့္မွတ္ခ်က္ကိုမွ်..ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ခြဲျခားကာ
မွတ္ခ်က္မ်ားကိုပယ္ဖ်က္ျခင္းမလုပ္ပါ